Twaalfuurtjes 1-6

Zoals afgesproken maak ik elke dag rond de klok van twaalf een foto van mezelf (met op de achtergrond het pad dat achter mij ligt) en een foto vanuit mij (dat wat nog voor me ligt). Shot tegenshot, laat maar zeggen. Die zet ik dan ook meteen op de blog. Eens in de zoveel tijd zet ik die foto’s dan  achter elkaar in het ‘ verhaal’ ‘Twaalfuurtjes’ dat dus (ook) geen verhaal is. Hier komt de eerste reeks:

maandag 28 maart:

Amsterdam

Dinsdag 29 maart:

De Pleitenburgh (Loosdrecht)

Woensdag 30 maart:

Kockengen

Donderdag 31 maart:

Schoonouwen (tussen Vlist en Koolwijk)

Vrijdag 1 april:

Oud Alblas

Zaterdag 2 april:

‘s-Gravendeel (aan gene zijde van de Dordrechtse Kil)

Ik verwijder de losse foto’s en zie nu – oeps – dat ik daarmee ook de reacties heb verwijderd. Tant pis. Het is ook allemaal niet voor de eeuwigheid.

Vandaag zat ik er trouwens goed doorheen. Veel asfalt, kilometerslange rechte stukken. Hoge (zee)dijken – oud land, nieuwer land –zandgronden waar ze uiten verbouwen. Betergras met KAS (of heet dat kunstmest CAS?) - velden waar een grutto het nog geen drie minuten uit zou houden. De oeverlanden langs het Hollands Diep waren wel mooi, en ook de luchten… De luchten, de luchten. Maar de voeten kraken en het moreel krakte toen ik doodmoe hier in Klaaswaal in de Hoeksche Waard aankwam. Ik vertel er later meer over. Nu op een oor.